Namibie-Botswana-Zambia
Door: evelinefolkerts
Blijf op de hoogte en volg Eveline
13 Mei 2011 | Zambia, Livingstone
Hoi allemaal,
Het is al een hele tijd geleden dat ik heb kunnen mailen en we hebben weer heel veel mooie dingen gezien en meegemaakt, dus hier komt een update van de afgelopen maand. We zijn als volgt gereden:Swakopmund-Spitzkopfe-Henties bay (skeleton coast en cape fur seal colony bij Cape Cross)-Brandberg-Twijfelfontijn-Khowarib-Kamanjab-Waterberg plateau-Etosha-Tsumeb-Rundu-Caprivi strip in Namibie-Kasane (botswana) en nu in Livingstone (zambia).In Swakopmund heb ik gesandboard in de woestijn en dat was een bijzondere ervaring. Wat is snowboarden toch een luxe! Na elke afdaling moest ik de duin weer opklimmen en vallen in zand is echt heel erg pijnlijk. Na Swakopmund zijn we naar Damaraland gereden en hebben we in Spitzkopfe, Brandberg en in Twijfelfontijn gewandeld. Dit zijn mooie gebieden. We hebben duizenden jaren oude rotstekeningen van de San gezien. Vervolgens hebben we duizenden zeehonden gezien bij de skeleton coast. Deze kust wordt niet voor niets zo genoemd want tijdens een strandwandeling hier hebben wij tientallen skeletten en schedels gevonden van dode dieren. Het was nogal luguber. Omdat ik graag de woestijnolifanten wilde zien zijn we na Twijfelfontijn richting Sesfontijn gereden. We hebben honderden kilometers over brakke wegen gereden maar de olifanten helaas niet gezien. Door de vele regens bleken ze helemaal naar het Noorden te zijn getrokken. We hebben toen gekampeerd in Khowarib en samen met de locals het Damaraland regenfestival in de woestijn gevierd (dat houdt in heel veel bier en whisky drinken). De volgende dag zijn we met een local die Engels sprak naar een Himba dorp geweest. Dit was heel indrukwekkend. De Himba's is een nomadenvolk waarbij de vrouwen naakt lopen en zich insmeren met koeienmest en ocre waardoor ze er rood uitzien. Ze leven van hun vee en wonen in houten hutjes. Ze wilden ook van alles weten van ons en konden het niet begrijpen dat wij nog geen kinderen hadden. Zij hebben hun eerste kind op hun 12de. In Etosha sliepen we in het Okaukuejo kamp. Tijdens de ochtend game safari hebben we duizenden springbokjes gezien en 15 leeuwen (slapend, neukend, etend, jagend, ziek etc). Dit was erg bijzonder.
De hele Etosha pan lag onder water waardoor er naast de leeuwen weinig ander wild te zien was. Van ver af konden we wel honderden flamingo's zien. We zijn dwars door het park gereden naar de Nomotoni gate waar we vlak voor de uitgang nog een paar giraffen en 1 grote olifant hebben gezien. Vervolgens hebben we veel kilometers afgelegd om in de Caprivi (noorden van Namibie aan de grens van Angola) uit te komen. Het landschap veranderde opeens volledig waardoor we het gevoel hadden dat we in een ander land terecht waren gekomen. Het is hier groen, veel bomen, heel veel mensen die langs de kant van de weg wonen in een armoedig hutje en heel veel vee dat vooral op de snelweg loopt. Door de regens waren hier ook alle rivieren uit hun oevers getreden waardoor sommige wegen verdwenen waren. Zo moesten we door 1/2 meter diep water rijden om bij ons kamp uit te komen. Ik dacht dat de auto zou verzuipen (en wij dus ook) maar dat gebeurde niet. Dit kamp lag echt fantastisch gelegen en wij hebben hier in een boomhut geslapen die boven de Okavango rivier lag. De hut was open en er stond een bed in met uitzicht over de rivier waar voor onze neus hippo's en krokodillen zwommen. Echt geweldig. ' nachts hoorden we zo veel geluiden dat we geen oog dicht hebben gedaan, maar dat gaf verder niet. Hier hebben we ook een mokoro trip gedaan over de okavango rivier. Nou dat was een hele belevenis op zich. In een houten uitgeholde boomstam gingen we varen in de rivier op zoek naar Hippo's. Deze dieren zijn dus super gevaarlijk omdat ze erg territoriaal zijn en ze je aanvallen als ze zich bedreigd voelen. Onze gids die de mokoro bestuurde vertelde dat we no matter what in onze boot moesten blijven zitten. Na een tijdje varen zagen wij 1 hippo naar een eilandje van riet zwemmen. De gids wilde ons de hippo van dichtbij laten zien dus ging met de boot dwars door het riet heen. Ik zag op dat moment alleen nog maar rietstengels en het geluid van een bulderende hippo. Toen we vlakbij de hippo kwamen bleken er opeens 4 hippo's om onze boot heen te zwemmen terwijl wij vastlagen in het riet. Michel en ik voelde ons opeens erg a-relaxed en gaven aan NU weg te willen. Hierop zei de gids dat dit niet kon omdat we omcirkelt waren en de hippo ons dan zou aanvallen. We hebben daar zo'n 20 minuten vasteglegen, schijtend in ons broek. Gelukkig was de Hippo in een goede bui en konden we als een razende scheet uiteindelijk het riet uitvaren. Terug bij ons kamp vertelde hij dat er jaarlijks mensen overlijden hier door een hippo attack. Nice!. Na dit avontuur besloten we om in de Chobe rivier bij Kasane maar voor de stabiele boot te gaan. Deze boottocht was in 1 woord fantastisch. We hebben tientallen hippo's met baby's gezien, krokodillen, olifanten die aan het water kwamen drinken, hertjes, leeuwen, en nog veel meer. Tijdens de game safari in Chobe hebben we een leeuw een nog levende impala zien opeten. Het was een verse kill waarbij de impala minuten lang schreeuwde van de pijn. wat is het leven soms hard...De gids was als een kind zo blij dat hij de eerste was die de leeuw en zijn prooi had ontdekt. Na nog geen 5 minuten stonden er 10 auto's. Na Kasane zijn we naar Zambia gereden via de pont. Dit was een en al chaos. Op de pont zijn we door een imbeciel aangereden waardoor we direct in Zambia al bij de politie zaten. De man die ons had aangereden beweerde dat wij hem hadden aangereden waardoor we uren bij de politie hebben gezeten. Wij hadden gelukkig geen schade aan de auto maar deze man wel. UIteindelijk zijn we in ons gelijk gesteld na uren lullen door michel want ik was in staat om de gasten in elkaar te meppen. Wat zijn de autoriteiten hier een ellende. Na dit gelul moesten we nog tientallen papieren invullen om te mogen rijden in Zambia en moesten we door customs. Uiteindelijk zijn we een volle dag bezig geweest om Zambia in te komen en zijn we weer wat geld armer. In dit land wordt je om de paar kilometer gecontroleerd door politie en moet je al je papieren laten zien. Zo kwam het dat we de 2e dag weer bij de politie zaten omdat we niet een third party verzekering hadden voor Zambia terwijl we bij onze verhuurmaatschappij ons voor alles verzekerd hebben waar je je maar voor kan verzekeren. Wij nogmaals een verzekering betaald om van het gezeik af te zijn. Onze eerste indruk van Zambia is dat het niet zo'n fijn land is. Gelukkig was de Victoria waterfalls wel spectaculair mooi want daarvoor zijn we hier naartoe gereden. Doordat er veel water in de Zambezi rivier zit door alle regens was de waterval erg groot. We zijn zeiknat geworden tijdens de wandeling doordat alle waterdruppels omhoog schoten. We blijven hier nog een paar dagen en dan gaan we weer terug naar Botswana richting Windhoek.
Groetjes
Eveline en Michel
Het is al een hele tijd geleden dat ik heb kunnen mailen en we hebben weer heel veel mooie dingen gezien en meegemaakt, dus hier komt een update van de afgelopen maand. We zijn als volgt gereden:Swakopmund-Spitzkopfe-Henties bay (skeleton coast en cape fur seal colony bij Cape Cross)-Brandberg-Twijfelfontijn-Khowarib-Kamanjab-Waterberg plateau-Etosha-Tsumeb-Rundu-Caprivi strip in Namibie-Kasane (botswana) en nu in Livingstone (zambia).In Swakopmund heb ik gesandboard in de woestijn en dat was een bijzondere ervaring. Wat is snowboarden toch een luxe! Na elke afdaling moest ik de duin weer opklimmen en vallen in zand is echt heel erg pijnlijk. Na Swakopmund zijn we naar Damaraland gereden en hebben we in Spitzkopfe, Brandberg en in Twijfelfontijn gewandeld. Dit zijn mooie gebieden. We hebben duizenden jaren oude rotstekeningen van de San gezien. Vervolgens hebben we duizenden zeehonden gezien bij de skeleton coast. Deze kust wordt niet voor niets zo genoemd want tijdens een strandwandeling hier hebben wij tientallen skeletten en schedels gevonden van dode dieren. Het was nogal luguber. Omdat ik graag de woestijnolifanten wilde zien zijn we na Twijfelfontijn richting Sesfontijn gereden. We hebben honderden kilometers over brakke wegen gereden maar de olifanten helaas niet gezien. Door de vele regens bleken ze helemaal naar het Noorden te zijn getrokken. We hebben toen gekampeerd in Khowarib en samen met de locals het Damaraland regenfestival in de woestijn gevierd (dat houdt in heel veel bier en whisky drinken). De volgende dag zijn we met een local die Engels sprak naar een Himba dorp geweest. Dit was heel indrukwekkend. De Himba's is een nomadenvolk waarbij de vrouwen naakt lopen en zich insmeren met koeienmest en ocre waardoor ze er rood uitzien. Ze leven van hun vee en wonen in houten hutjes. Ze wilden ook van alles weten van ons en konden het niet begrijpen dat wij nog geen kinderen hadden. Zij hebben hun eerste kind op hun 12de. In Etosha sliepen we in het Okaukuejo kamp. Tijdens de ochtend game safari hebben we duizenden springbokjes gezien en 15 leeuwen (slapend, neukend, etend, jagend, ziek etc). Dit was erg bijzonder.
De hele Etosha pan lag onder water waardoor er naast de leeuwen weinig ander wild te zien was. Van ver af konden we wel honderden flamingo's zien. We zijn dwars door het park gereden naar de Nomotoni gate waar we vlak voor de uitgang nog een paar giraffen en 1 grote olifant hebben gezien. Vervolgens hebben we veel kilometers afgelegd om in de Caprivi (noorden van Namibie aan de grens van Angola) uit te komen. Het landschap veranderde opeens volledig waardoor we het gevoel hadden dat we in een ander land terecht waren gekomen. Het is hier groen, veel bomen, heel veel mensen die langs de kant van de weg wonen in een armoedig hutje en heel veel vee dat vooral op de snelweg loopt. Door de regens waren hier ook alle rivieren uit hun oevers getreden waardoor sommige wegen verdwenen waren. Zo moesten we door 1/2 meter diep water rijden om bij ons kamp uit te komen. Ik dacht dat de auto zou verzuipen (en wij dus ook) maar dat gebeurde niet. Dit kamp lag echt fantastisch gelegen en wij hebben hier in een boomhut geslapen die boven de Okavango rivier lag. De hut was open en er stond een bed in met uitzicht over de rivier waar voor onze neus hippo's en krokodillen zwommen. Echt geweldig. ' nachts hoorden we zo veel geluiden dat we geen oog dicht hebben gedaan, maar dat gaf verder niet. Hier hebben we ook een mokoro trip gedaan over de okavango rivier. Nou dat was een hele belevenis op zich. In een houten uitgeholde boomstam gingen we varen in de rivier op zoek naar Hippo's. Deze dieren zijn dus super gevaarlijk omdat ze erg territoriaal zijn en ze je aanvallen als ze zich bedreigd voelen. Onze gids die de mokoro bestuurde vertelde dat we no matter what in onze boot moesten blijven zitten. Na een tijdje varen zagen wij 1 hippo naar een eilandje van riet zwemmen. De gids wilde ons de hippo van dichtbij laten zien dus ging met de boot dwars door het riet heen. Ik zag op dat moment alleen nog maar rietstengels en het geluid van een bulderende hippo. Toen we vlakbij de hippo kwamen bleken er opeens 4 hippo's om onze boot heen te zwemmen terwijl wij vastlagen in het riet. Michel en ik voelde ons opeens erg a-relaxed en gaven aan NU weg te willen. Hierop zei de gids dat dit niet kon omdat we omcirkelt waren en de hippo ons dan zou aanvallen. We hebben daar zo'n 20 minuten vasteglegen, schijtend in ons broek. Gelukkig was de Hippo in een goede bui en konden we als een razende scheet uiteindelijk het riet uitvaren. Terug bij ons kamp vertelde hij dat er jaarlijks mensen overlijden hier door een hippo attack. Nice!. Na dit avontuur besloten we om in de Chobe rivier bij Kasane maar voor de stabiele boot te gaan. Deze boottocht was in 1 woord fantastisch. We hebben tientallen hippo's met baby's gezien, krokodillen, olifanten die aan het water kwamen drinken, hertjes, leeuwen, en nog veel meer. Tijdens de game safari in Chobe hebben we een leeuw een nog levende impala zien opeten. Het was een verse kill waarbij de impala minuten lang schreeuwde van de pijn. wat is het leven soms hard...De gids was als een kind zo blij dat hij de eerste was die de leeuw en zijn prooi had ontdekt. Na nog geen 5 minuten stonden er 10 auto's. Na Kasane zijn we naar Zambia gereden via de pont. Dit was een en al chaos. Op de pont zijn we door een imbeciel aangereden waardoor we direct in Zambia al bij de politie zaten. De man die ons had aangereden beweerde dat wij hem hadden aangereden waardoor we uren bij de politie hebben gezeten. Wij hadden gelukkig geen schade aan de auto maar deze man wel. UIteindelijk zijn we in ons gelijk gesteld na uren lullen door michel want ik was in staat om de gasten in elkaar te meppen. Wat zijn de autoriteiten hier een ellende. Na dit gelul moesten we nog tientallen papieren invullen om te mogen rijden in Zambia en moesten we door customs. Uiteindelijk zijn we een volle dag bezig geweest om Zambia in te komen en zijn we weer wat geld armer. In dit land wordt je om de paar kilometer gecontroleerd door politie en moet je al je papieren laten zien. Zo kwam het dat we de 2e dag weer bij de politie zaten omdat we niet een third party verzekering hadden voor Zambia terwijl we bij onze verhuurmaatschappij ons voor alles verzekerd hebben waar je je maar voor kan verzekeren. Wij nogmaals een verzekering betaald om van het gezeik af te zijn. Onze eerste indruk van Zambia is dat het niet zo'n fijn land is. Gelukkig was de Victoria waterfalls wel spectaculair mooi want daarvoor zijn we hier naartoe gereden. Doordat er veel water in de Zambezi rivier zit door alle regens was de waterval erg groot. We zijn zeiknat geworden tijdens de wandeling doordat alle waterdruppels omhoog schoten. We blijven hier nog een paar dagen en dan gaan we weer terug naar Botswana richting Windhoek.
Groetjes
Eveline en Michel
-
13 Mei 2011 - 10:11
Margriet:
Hoi Michel en Eveline,
Wat een avontuuren weer,heb erg moeten lachen om jullie boottocht tussen de hippo''s schijtent in de broek.
Ga maar snel weg uit dat rare Zambia.
Tot over een kleine 2 weken
Geniet,pas goed op elkaar,
dikke kus,
mam -
13 Mei 2011 - 11:24
Joost:
Ik zat al te wachten: wanneer komt er weer een verhaal met een of andere gids die een beetje gekke capiolen uit gaat halen. Zijn het geen buffels dan wel hippo's. Hoeveel engeltjes hebben jullie? Klinkt allemaal wel weer helemaal te gek! Gelukkig kunnen wij ook weer plannen maken! :-) Genietze!!!! -
13 Mei 2011 - 13:19
Susan :
Wat een verhaal weer! Jullie hebben vast ook heeel veeel foto's. Succes nog even met de auto in Zambia. En Eef altijd rustig blijven hé! Gelukkig heb je daarvoor ook Michel bij je.
Veel plezier nog de laatste weekjes! -
13 Mei 2011 - 16:18
Folkert:
Dat was weer even spannend. Ik heb het in een ruk uitgelezen en mij daarbij tegelijkertijd de striptekeningen erbij gedacht.
Lijkbleke gezichten, haren rechtovereeind, bruine broek gemengd met geel.
Die gids in zijn boomstam kano is of gek of hij houdt ook van spannende verhalen om het zijn clienten naar de zin te maken.
Die chauffeur van de auto op de pont was vast een handlanger van de plaatselijke politie. Moest je nog betalen om uit de cel te blijven.
Volgens mij had die auto van de imbeciel al reeds lang al die beschadigingen en probeerde hij zo ook een nieuwe auto eruit te slepen.
Die rijke westerlingen betalen wel.
Veel plezier en houd je goed gevulde beurs in de gaten, want eens komt er een eind aan , behalve in Griekenland.
Folkert
-
14 Mei 2011 - 08:03
Diaan:
TOP, klinkt allemaal heeeeeeeeeeel erg cool!!!!!!!!! -
14 Mei 2011 - 10:37
Joke:
Wat een belevenissen zeg, hier doe je het voor, om nooit te vergeten! Die skeleton coast heet volgens mij zo omdat er daar zoveel schepen zijn vergaan.....
Nog veel mooie avonturen toegewenst,
liefs, mam -
14 Mei 2011 - 12:45
Georgette:
Eef wat een belevenissen allemaal, echt supercool! BIJNA HIPPO ATTACKKK..MOETEN WE NIET HEBBEN.
X -
15 Mei 2011 - 20:25
Lidy:
Hoi Eveline,
Ik lees je avonturen iedere keer met veel plezier. Volgens mij hebben jullie een fantastische reis. Gaaf hoor!
Goede tijd nog voor jullie beiden!
Groetjes, Lidy -
16 Mei 2011 - 06:19
Judritza:
pfffff wat een coole verhalen! Het lijkt mij zo onwerkelijk om al die mooie dingen van dichtbij te zien!
Groetjes,
Judritza -
16 Mei 2011 - 09:44
Marieke:
Wat een briljant verhaal weer Eef! Heerlijk :-) en het zijn de verhalen met de hippo's die je nooit meer zal vergeten! En dat sandboarden is inderdaad niet zo fijn voor de dele delen...wel goed voor de conditie! Good memories...enjoy x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
